Bir öğretmen arkadaşım var.
Gözlerinde uykusuzluk, ellerinde kalem izi, yüreğinde bin öğrencinin hayali vardı.
Kütüphanelerde sabahladı, harçlıklarını biriktirip test kitapları aldı.
KPSS’ye kaç kez girdi hatırlamıyorum, her seferinde "mülakatta elendiniz" denildi.
Yine de yılmadı.
Çünkü inandı: “Emek en yüce değerdir.”
Ama meğer değilmiş…
Çünkü bir başkası, o emeği kopyalayıp yapıştırmış.
Sahte diploma almış.
Hiçbir okula gitmeden, hiçbir sınavı geçmeden, “öğretmen” olmuş.
Ve o bizim öğretmen adayımız hâlâ atanmayı bekliyor.
Bir umutla...
Ne değişti biliyor musunuz?
Artık adalet, PDF uzantısıyla oynanabilen bir belge.
Artık liyakat, Excel formülüyle silinebilen bir değer.
Ve artık bu ülkede “hak etmek”, sadece alay konusu.
Yıllarca bu gençlere "Oku!" dedik.
Çocukluğundan beri anne babasının umudu olan gençlere,
“Yeter ki oku, bir gün sen de bu ülkenin geleceği olacaksın” dedik.
Ama o gelecek başkalarının sahte belgelerinde yazılıymış.
Ve en acısı ne biliyor musunuz?
Sahte diplomalılar gerçek maaş alırken,
Gerçek emekçiler açlık sınırının altında yaşıyor.
Gelecek dedikleri şey, fotokopi makinesinde çoğaltılıyor
İnşaatta çalışan mühendis, garsonluk yapan öğretmen, kuryelik yapan psikolog…
Bir yanda hayalleri öğütülen gerçekler,
Diğer yanda torpilin gölgesinde büyüyen sahte başarılar.
Biz bu çocuklara ne anlatacağız?
"Çalışırsan kazanırsın" mı?
"Adalet herkese eşittir" mi?
Hangisini söyleyebileceğiz gözlerinin içine bakarak?
Sistem susuyor, vicdan susmamalı
Bu sadece birkaç sahte diploma meselesi değil.
Bu, yıllarca bu ülkenin okullarında büyümüş, emek vermiş, hayal kurmuş milyonların alın terine indirilen bir tokattır.
Ve en acısı da şudur:
Bu tokat, sadece bireylerin değil, bir toplumun vicdanına atılmıştır.
Şimdi hepimiz acısını hissediyoruz.
Ama bazılarımız hâlâ sessiz.
Hâlâ normalmiş gibi yaşıyoruz bu sahte düzeni.
Son sözüm şu:
Bir gün bir çocuğun öğretmeni olacak o sahte diplomalı.
Ve o çocuk, yanlış öğrenecek her şeyi.
Çünkü yanlışın temeli atıldı artık.
O yüzden bu mesele, sadece eğitim meselesi değil.
Bu, bir ülkenin çöküş hikâyesidir.
Gerçek diplomalılar dışarıda kalırken, sistem içten içe çürüyor.
Ve biz bu çürümeyi artık sadece izliyoruz.