Roboski Katliamı yaşandığında Şırnak Üniversitesi’nde öğrenciydim. Takvim 29 Aralık 2011’i gösteriyordu. Bir gün önce gökyüzünden bombalar yağmıştı. O sabah ise ortada ne bir çatışma vardı ne de bir savaş; sadece ağır bir sessizlik vardı.
Ertesi gün Roboski’ye gittim.
Köye gittiğimde ilk durağım mezarlık oldu. Çünkü o gün Roboski’de hayat oradaydı. Yan yana açılmış taze mezarlar vardı. Toprak henüz yeniydi. Mezarlığın üzerini aceleyle bırakılmış taşlar, tahtalar ve sessizlik kaplamıştı.
Ceset görmedim. Ama ölümün kendisini gördüm.
Mezarlıkta kimse yüksek sesle konuşmuyordu. Anneler ağlamıyordu bile. Çünkü bazı acılar gözyaşını da aşar. O gün şunu anladım: Sessizlik bazen en yüksek çığlıktır.
Devlet daha sonra “istihbarat hatası” dedi. Ama benim baktığım mezarlar hata değildi. O mezarların başında sessizce duran babalar hata değildi. Katırlarla eve ekmek getirmeye giden çocukların geri dönmemesi hata değildi.
Hata, bu ülkenin Kürt coğrafyasına bakarken vicdanını devre dışı bırakmasıydı.
Roboski’de sınır ticaretinin yeni olmadığını ben de biliyordum. Herkes biliyordu. Asker de biliyordu, devlet de. Yıllardır süren bir hayat pratiği, bir gecede “tehdit” sayıldı. Saatlerce izlenen bir grubun, tek bir uyarı bile yapılmadan bombalanmasını o gün de aklım almadı, bugün de almıyor.
Mezarlıkta kendi kendime şunu söyledim: Bu insanlar sadece bombalarla ölmedi. Bu insanlar, adaletin gelmeyeceği bilinerek de öldürüldü.
Yıllar geçti. Ben büyüdüm, gazeteci oldum. Roboski ise hiç büyümedi. Orada zaman hâlâ 28 Aralık 2011’de duruyor. Ama Ankara’da zaman hiç durmadı. Dosyalar açıldı, kapandı. Savcılıklar “görevsizlik” dedi. Mahkemeler “usul” dedi. Avrupa “iç hukuk” dedi. Kimse çıkıp “suçluyuz” demedi.
Ben Roboski’ye ertesi gün gittim. Ama bu ülke, yıllardır Roboski’ye gitmiyor.
Bugün Roboski’yi hatırlamak benim için bir anma değil; bir yüzleşme meselesi. Çünkü Roboski bir olay değil; cezasızlığın adı, inkârın adı, unutmanın adıdır.
Şunu çok net söylüyorum: 34 can için adalet sağlanmadan, bu dosya kapanmaz. Kapanıyor diyenler, sadece vicdanlarını kapatır.
